Philzuid is sinds januari 2023 gevestigd in de Sint Theresiakerk in Maastricht. Naast het Muziekgebouw Eindhoven is dit de plek waar het orkest regelmatig repeteert en soms concerten geeft.
De kerkverdieping is verbouwd tot een optimale repetitieruimte. De akoestiek is verbeterd: speciale panelen zorgen voor een kortere nagalmtijd. Het podium is uitgerust met een hybridesysteem van verschillende verwarmingstechnieken waardoor het op het podium behaaglijk is en niet de hele kerk (onnodig) verwarmd wordt. Bovendien is op het podium een geconditioneerde ruimte gebouwd waar de vleugel, contrabassen en andere gevoelige instrumenten kunnen staan.
De benedenverdieping van de kerk wordt ook door Philzuid gebruikt. Hier zijn niet alleen diverse kantoor- en vergaderruimtes maar ook repetitieruimtes, kleedkamers, de muziekbibliotheek en een kantine.
De dagkapel van de kerk wordt nog wekelijks gebruikt voor kerkdiensten. De verplaatsbare wanden op het podium maken het mogelijk om bij speciale gelegenheden de hele kerk te gebruiken. De kerkbanken bieden dan plaats aan zo’n 350 bezoekers.
Als Philzuid niet zelf in Opus 9 speelt, kunnen lokale verenigingen en andere partijen gebruikmaken van de faciliteiten.
De Sint-Theresiakerk is gebouwd in 1933-1934 en gewijd aan de 19e-eeuwse heilige Theresia van Lisieux.
Het is een grote, driebeukige kerk met een transept en transepttoren en een tweetorenfront met narthex (voorhal). De kerk is opgetrokken uit Kunrader kalksteen en gebouwd in een combinatie
van neogotische en neoromaanse stijl. De ramen hebben neogotisch spitsbogen. De torens zijn eerder neoromaans geïnspireerd. De torens hebben koperen tentdaken; het door stalen spanten gedragen zadeldak van het schip en de lessenaarsdaken van de zijschepen zijn met leien gedekt. Aan de rechtergevel is een groot kruis met corpus bevestigd.
Architecten van de kerk zijn vader en zoon J.H.H. van Groenendael en H.F.M. van Groenendael.
Glas-in-loodramen
In het interieur vallen vooral de glas-in-loodramen van Harrie Schoonbrood, Max Weiss, Gilles Franssen en Frans Slijpen op. Enkele ramen zijn in 2024 gerenoveerd en de ramen in het middenschip en rond het koor zijn voorzien van voorzetramen om de kou beter buiten te houden. Dit werd (mede) gefinancierd door de actie Adopteer een raam.
Overige kunstwerken
De preekstoel in opaline of melkglas is van de hand van Harrie Schoonbrood; het altaar en de ambo's (kleine, stenen preekstoelen) zijn van Max Weiss. Aan het altaar werkte ook Charles Vos mee met een altaarstuk en een calvariegroep. Andere werken van Charles Vos in de kerk zijn het Heilig Hartbeeld en beelden van Madonna met Kind, Sint-Jozef met Kind en de heilige Gerardus Majella. Het beeld van Theresia van Lisieux is van Gerard Hack. De kruiswegstaties zijn geschilderd door Jan Grégoire.[7]
Orgel
Ter vervanging van het tot dan toe gebruikte harmonium plaatste Verschueren Orgelbouw uit Heythuysen in 1951 een uit een Parijse bioscoop afkomstig orgel van de bekende Franse orgelbouwers Aristide Cavaillé-Coll & fils. Het instrument werd bij de plaatsing enigermate gewijzigd en omgebouwd tot een volwaardig kerkorgel.
De Sint-Theresiaparochie in de zuidwestelijke stadsuitbreiding van Maastricht werd in 1932 afgescheiden van de Sint-Lambertusparochie en de Sint-Petrus-en-Paulusparochie van Wolder. Er was behoefte aan een nieuwe kerk en een plek waar bewoners uit de wijk elkaar konden ontmoeten.
Het ontwerp van de nieuwe kerk was van architect J.H.H. (Hubert) van Groenendael. Zijn eerste ontwerp werd afgekeurd. Het tweede ontwerp, grotendeels van de hand van zijn zoon H.F.M. (Huub) van Groenendael, werd wel uitgevoerd. In augustus 1933 vond de aanbesteding plaats voor een bedrag van 188.768 gulden. Op 1 november vond de eerstesteenlegging plaats. De kerk werd gebouwd op een groot terrein aan de zuidzijde van de Tongerseweg. Bouwpastoor was H.Th.H. Ramaeckers (1889-1963). Op 3 oktober 1934, de naamdag van Sint-Theresia, werd de kerk gewijd.
In 1943 werden de kerkklokken door de Duitsers geroofd. In 1946 en 1955 kreeg de kerk nieuwe klokken.
Begin 21e eeuw zijn de parochies van Biesland en Belfort gefuseerd tot de Parochie St. Theresia en St. Jozef. De parochie werkt samen in het parochiecluster Maastricht-West.
Joseph Hendrikus Hubertus (Hubert) van Groenendael (1868-1942) was een Nederlands architect van voornamelijk religieuze bouwwerken. Hij stamde uit een familie van aannemers en architecten en was een leerling van de bekendste Roermondse architect Pierre Cuypers. Vanaf 1898 woonde hij in Vught en vanaf 1908 in 's-Hertogenbosch. In 1916 vestigde hij zich in Maastricht.
Tijdens zijn carrière heeft hij een dertigtal kerken, en daarnaast verschillende kloosters, ziekenhuizen en scholen gebouwd, waaronder de Lambertuskerk in Maastricht (1913). Aanvankelijk ontwierp Van Groenendael in neogotische stijl en gebruikte hij voornamelijk baksteen. Later in zijn carrière werkte hij steeds meer in neoromaanse stijl. Toen ging hij ook, met name in Limburg, gebruikmaken van natuursteen. Aan het einde van zijn carrière werkte hij samen met zijn zoon H.F.M. (Hubert jr.) van Groenendael.
Zijn werk wordt vaak verward met dat van zijn broers J.H. van Groenendael (gevestigd in Amsterdam) en N.J.H. van Groenendael en dat van diens zoon J. van Groenendael (beide gevestigd in Breda).
