Pianoromantiek en sprookjeswerelden

Philzuid en pianovirtuoos Cédric Tiberghien trakteren op twee onbekende maar sprankelende pianoconcerten van Schumann. Bovendien betuigt chef-dirigent Duncan Ward zijn liefde voor Dvořáks symfonische dichtkunst.

Romanticus Robert Schumann heeft de mooiste werken voor piano nagelaten. Achter het klavier was Schumann niet zo’n held maar gelukkig had hij meesterpianiste Clara Schumann aan zijn zijde. Zo ontstonden er enkele bruisende werken voor piano en orkest. Vermaard is zijn heerlijk romantische Pianoconcert. De Franse meesterpianist Cédric Tiberghien en Philzuid houden nu een pleidooi voor twee, minder bekende pianoconcerten van Schumann. Het zijn intieme concertwerken waarvoor de componist een verfijnde balans tussen orkest en pianosolist opzoekt. Schumann voltooide zijn Introductie en Allegro Appassionato in een week tijd. Een mini-pianoconcert dat het ontdekken waard is. Alleen al de magische openingsakkoorden grijpen direct naar de keel. Ook zijn andere werk voor piano en orkest Introductie en Concert Allegro pakt je meteen van begin tot eind in. Het is een van Schumanns laatste composities. Het mini-pianoconcert was een verjaardagsgeschenk voor zijn vrouw Clara en is opgedragen aan goede vriend Johannes Brahms. Ook op het eind verleidde meester Schumann met bekoorlijke pianomelodieën en een innige lyriek.

Daarnaast maakt Philzuid een uitstapje naar het Bohemen van Antonín Dvořák. De Tsjechische componist was verzot op de levendige gedichten van landgenoot Karel Erben. Aansprekende volkslegendes vol gruwelijke details. In vier symfonische gedichten laat Dvořák de muzikale fantasie nog eenmaal rijkelijk vloeien. Dirigent Duncan Ward leidt de luisteraar rond in de angstaanjagende sprookjeswereld van De Houtduif en Het Gouden Spinnewiel. Zo wordt in het filmisch opzwepende Het Gouden Spinnewiel de dood van een meisje gewroken aan de hand van een profetisch gouden spinnenwiel. In De Houtduif loopt een begrafenismars-achtige thema als een rode draad door de compositie. Dvořák is geïnspireerd door het wrede sprookje van een lichtvoetige vrouw die haar man vergiftigd. Het waarschuwende, koerende geluid van de houtduif drijft de vrouw uiteindelijk tot waanzin.