Roger Holtus
Wiertz Company
Eén van de partnerships van Wiertz Foundation waar ik bijzonder trots op ben, was een masterclass orkestdirectie. Zo droegen wij bij aan het verspreiden van de liefde voor muziek en harmonie. Het was een masterclass feedback en leiderschap. Scherp, tot the point, maar altijd opbouwend en vol van respect. Opbouwend coachen en naar grote hoogte brengen door vertrouwen uit te spreken.
Wat een bijzondere ochtend werd dat! Stravinsky en Mozart passeerden de revue. Prachtige muziek, maar nog boeiender vond ik de manier waarop Karel Deseure omging met zijn rol als leraar. Het was niet alleen een masterclass directie, maar ook een masterclass feedback en leiderschap. Scherp, to the point, maar altijd opbouwend en vol van respect. Nooit klonk er ‘dit is niet goed’ of ‘dat moet beter’. Het was eerder: ‘Ik zie dat je een deel van je talent niet benut, mag ik je daarbij helpen?’
En vervolgens precies duiden en soms zelfs voordoen, waar het ’m dan in zat. Waarbij het dan meestal was, doe minder, stuur minder. In al hun enthousiasme kwam het voor dat een dirigent heel actief het orkest ging helpen. Karels feedback: ‘Je bent heel energiek en vol van goede bedoelingen, maar daardoor straal je onbewust wantrouwen in het orkest uit.’ Vanuit de overtuiging dat iedereen zijn rol kent, professioneel is en goed geoefend heeft is proactief dirigeren niet nodig. In Karels woorden: ‘Je moet het pad effenen, niet de weg wijzen.’ Ook zo’n mooie vond ik dat het hem opviel dat de meeste mensen de melodie dirigeren, in plaats van het klanktapijt. ‘Je moet zorgen dat de rest van het orkest het doek vormt waarop de solist zijn stuk kan brengen.’
Quote
'Sommige projecten die we steunen, leveren direct resultaat op voor je eigen organisatie. Zoals nog beter worden in leiderschap'
Mooie lessen die ook in het management gelden. Ga nou niet precies vertellen wat de mensen moeten doen, want dan gaan ze de volgende keer afwachten. Het is beter om er voor te zorgen dat de randvoorwaarden geregeld zijn, waarna ieder zijn rol kan pakken en doen waar hij of zij goed in is. En om het grote geheel te bewaken, zodat het samenspel klopt. De individuele muzikanten horen elkaar niet continu, de dirigent wel. Die hoort het totaalgeluid én weet hoe hij of zij het wil doen klinken. ‘Het frappante’, zei Karel, ‘is dat hoe beter je naar het orkest luistert, hoe beter het orkest naar elkaar en naar jou luistert.’
Al met al was het niet alleen voor de muzikale talenten een mooie ochtend, ook ik heb weer veel opgestoken over echt leiderschap. Het pad effenen en de bestemming boeiend maken. Opbouwend coachen en naar grote hoogte brengen door vertrouwen uit te spreken. En niet bij de hand pakken, de weg wijzen en ongewild wantrouwen uitstralen. Karel bedankt! En als ik u dan toch wellicht even de weg mag wijzen: Mijn tip, Philzuid. Gaat dat zien!
