Cañizares

Cañizares werd geboren in Sabadell (Barcelona) en is kind van een Andalusische familie uit Málaga die tijdens begin jaren 50 naar Barcelona verhuisden in een poging werk te vinden. Zijn vader was een groot gitaarliefhebber en het toeval wilde dat hij tijdens een buurtfeest een gitaar won. Hij hoefde zich geen seconde te bedenken en begon aan een studie flamencogitaar; dat had ook effect op zijn zonen. De docent van de vader merkte het talent op van de zonen, Rafael en Juan Manuel, en bood aan om hen in te wijden in de flamenco gitaarwereld.

De jongens leerden erg snel en zo gebeurde het dat Juan Manuel al op 10-jarige leeftijd aangenomen werd om in het Conservatorium van Sabadell zijn gitaarspel te verdiepen en verbreden. Hij studeerde daartoe in Terrasa en Barcelona.
Vanaf zijn 14e speelde hij professioneel en in 1982 won hij de 'Premio Nacional de Guitarra' in Jerez, daarmee alle critici verbazend. Het nieuws verspreidde zich snel dat er weer een gitarist met een mooie toekomst voor zich ontdekt was. Hij toerde met de groep 'El último de la fila' in 1989. Voor een verzamelalbum werd hij geselecteerd door Peter Gabriel en zijn label 'Real World'. De lijst van artiesten waar hij mee samenwerkt groeide; Camarón, Enrique Morente, Morenito de Illora , Serrat, Marc Almond, Al Di Meola, Niña Pastori, Alejandro Sanz,, etc. 

Zijn meest 'beslissende' ervaring was echter de ontmoeting met Paco de Lucía. Hij vormde al snel een trio (in de voorstelling 'Solo Dúo Trío') met Paco en José María Bandera en ze toerden de wereld rond in de jaren 1989 tot en met 1992. De toer leidde uiteindelijk tot de opname van 'Suite Iberia' van Isaac Albéniz en verscheen samen met Paco’s 'Concierto de Aranjuez'.

De groei die Juan Manuel doormaakte in die tijd is ook terug te horen in zijn opnames die hij maakte met Jorge Pardo, Carles Benavent en de Big Band van de Duitse WDR op de CD 'Jazzpaña' en in zijn componeerwerk voor de filmmuziek van de film 'La Lola se va a los puertos'.

Hij trad ook toe tot het 'Paco de Lucía septet'. Juan Manuel speelde eveneens op de CD 'Omega' van Enrique Morente waarop hij aantoont zich aan te kunnen passen aan hetgeen gevraagd wordt in een bepaald project, maar toch steeds herkenbaar blijft spelen.

Zijn eerste solo-album werd zeer goed door de critici ontvangen en wordt gezien als een referentiepunt m.b.t. het meer moderne gitaarspel; de erkenning voor zijn talent en techniek is een feit.

Hij staat vooral bekend om zijn virtuositeit, zijn gevoelig- en technisch hoogstaand spel, vooral bij het gebruik van zijn picados. Hij is een enthousiaste liefhebber van Spaanse Klassieke muziek, in het bijzonder van de hand van Isaac Albéniz. Hij heeft twee albums opgenomen waarin hij het klassiek omzette naar muziek voor Spaanse Gitaar 'Isaac Albéniz: Sonatas for piano, 3 and 5' en 'Suite Iberia: Albéniz por Cañizares'. Hij won daarmee de prijs als beste performer van klassieke muziek in 2008 in Spanje. Hij componeerde de muziek voor twee stukken van het Spaanse Nationale Ballet: 'Félix el Loco' in 2004 en 'Caprichos' in 2007. Daarnaast componeerde hij ook het 'Official Torch Relay Theme' voor de Olympische Spelen in Athene in 2004. Hij geeft ook veel gitaarles. Zo is hij al sinds 2003 gitaardocent verbonden aan de 'Escuela Superior de Musica de Cataluña (ESMUC)'.