Simone Lamsma speelt Tsjaikovski

Voor Tsjaikovski’s Vioolconcert tovert de solist allerlei virtuoze technieken uit de hoge hoed. Philzuid en violist Simone Lamsma zorgen voor vuurwerk.

De Russische opperromanticus Pjotr Tsjaikovski schreef bloedmooie muziek waarvoor je alles uit de kast moet halen. Tsjaikovski voltooide zijn tijdloze Vioolconcert in amper twee weken tijd. Het Vioolconcert vergt veel van de solist maar schoonheid wacht als beloning. Tsjaikovski verleidt de solist om steeds dieper en dieper in de emotie te duiken, zonder te vervallen in oppervlakkige virtuositeit. In het driedelige werk schakelt Tsjaikovski met het grootste gemak van de ene gevoelsstorm naar de andere gemoedstoestand. Van heroïsche dramatiek tot een innige liefdesverklaring aan het leven. Een van Nederlands meest gewaardeerde violisten, Simone Lamsma, kent dit verbluffende Vioolconcert van binnen en van buiten. ‘Een openbaring’, oordeelde Trouw over haar vertolking. Philzuid daagt Lamsma graag uit om Tsjaikovski’s Vioolconcert nieuwe vleugels te geven.

Verbeeldingsrijke orkestfantasieën zijn ook favoriet bij Fransman Paul Dukas, bekend van De Tovenaarsleerling. Philzuid breekt een lans voor zijn weinig gehoorde Symfonie in C. In deze groots opgezette symfonie maakt perfectionist Dukas een gracieuze buiging voor persoonlijke helden als Beethoven en Franck. Op een uitgestrekt klankcanvas schildert Dukas met klankkleuren en aansprekende melodieën. Ondanks de abstracte opzet van de driedelige symfonie blijkt Dukas een ware verhalenverteller, en stuurt hij iedere luisteraar op ontdekkingsreis. In het aangrijpende Andante hoor je al melodische verwijzingen naar zijn latere meesterwerk De Tovenaarsleerling. Op de bok staat de Franse dirigent Ludovic Morlot die als geen ander kan toveren met de orkestklank. Als extra surprise pakt Morlot uit met een orkestkleinood van de nog onbekende Franse componist Augusta Holmès. Aan het eind van de negentiende eeuw schreef zij ambitieuze orkestwerken waarin de liefde voor haar vaderland doorklinkt. Liszt en Franck waren fan. In La nuit et l’amour is een korte, meeslepende ode aan La Douce France.